YERÇEKİMİNE KARŞI ŞİİR

Yaralı bir yüreği taşıyor bedenim
Sebebi dogmatik olmayan bir yara
Evrimleşen gittikçe kangren
Bir dala takılmış kuru yaprak
Benim hayatla olan bağlantım
Ah bir düşsem yerlere diye düşlerim
Bir daha yeşermek imkânsızlığı taşırken
Ümit etmek ne güzel şey toprak olabilmeyi

Ayrımsayamıyorum hiçbir şeyi
İç içe geçmiş her şey
Yayvan zamanlar takılmış birbirine
Uç uca ekli tek gidişlik trenler
Camından oturup seyrine daldığım kâinat
Buğulu camlar mı? Bakışlar mı?
Yoksa yaşayışlar mı?
Kim bilir? aldanışlar mı?

Kayganlaşan terli eller
Elimden kayışı düşlerimin
Büyüme uğraşındaki demli gençliğim
Hepsi terk ediyor bedenimi
Kütleyim sadece
Yer çekime karşı
Bir erkekliğim kaldı
Bir de şiirlerim başkaldıran

İzafi bir filmin son karesinde bekliyorum
Gözleri aşkla yanan kadınımı
Hep mutlu sonla biten filmlere inat
Mutsuz bir veda yaşıyorum

Belki bir böceğim
Ve belki bu sisli şehir
Örümceğin ağına düşmüşüm hissini veriyor
Ama değil
Yeni bir aşka düşmemişim ki
Bu sislerde yalancı örümcekler kadar
Göz gözü görmüyor dışarıda
Ve bir tek engel sis değil
Acıttı içimi dinlediğim türkü
Oysa canımı acıtan bir tek türkü olaydı

"Ah sensiz"

Ne Söz kaldı?
Ne de Söz!
Hiç birşey
Susalım o zaman
Ve sözünü tutmayan kim varsa
Utansın kendinden sonsuza kadar!!!

Çağlar ŞAHİN